may isang tao akong na-miss.
kung alam ko lang sana kung paano basahen ang takbo ng isip nia
ewan ko.
sana sigurado ka sa mga sinabe mo. ay male sana pala seryoso ka sa sinabe mo, kase sobrang gusto na talaga kita paniwalaan. sobrang abot langit na ang dasal ko at gusto kitang paniwalaan.
sana hindi lang hangang salita. sana may kasamang effort. pasensya ka na demanding ako. gusto ko kase ng atensyon mula sa iyo.
ewan. kainis ang senti ko tuloy.
ikaw kc.
minsan naitatanong ko tuloy sa sarili ko bakit kailangan effort lahat.
bakit hinde pwedeng maayos naten ng ganun na lang.
hindi ba pwedeng magising na lang tayo, na prehas tayong masaya. kahet hindi mind rockin hapiness. yung masaya lang na may peace of mind.
it's been a year. nothing's happening or maybe there has been little improvement. minsan isang daan beses ko na tinatanong ang sarili kong bakit nag pupumilit akong hintayen ka, hintayen ka na magkaroon ng "balls" to actually do something about what youre saying.
or worst come to worst... i had the wrong impression or maybe i wasn't good enough in realizing everything was just the effect of the ethanol that we have ingested.
you see, it simple. it's either there is something or nothing. para yang black or white eh. hindi ako naniniwalng may gray zone...
tama b?
but still...may energy pa akong maghintay. so dito lang ako. literally praying. literally waiting
1 comment:
kung maari lamang magkomento ano...
well actually wala rin naman ako masabi. paulit-ulit ko naman sinasabi sa yo opinion ko, di mo naman pinapakinggan. ang harsh ng mga sinasabi ko pero dala lamang yun ng purong pagkainis ko sa kawalan nia ng backbone. kung may alulod lang ang bulate, sisipain ko yan dun eh.
di ko sya maintindihan. kung ako nga naiinis, pano pa kaya nararamdaman mo di ba?
anak ng nanay. move on, dearest. alam ko na alam mong wala kang mapapala dyan. tangena.
Post a Comment